Visie

Naar mijn ervaring is vandaag onze samenleving vooral gericht op deze mannelijke kwaliteiten (yang) en worden de vrouwelijke kwaliteiten ondergewaardeerd. Als gevolg hiervan maken we beslissingen die onszelf verder uit balans brengen in plaats van terug in verbinding met onszelf en elkaar:

• We brengen baby’s naar de crèche in plaats van dat ze thuis kunnen zijn bij mama. Hierdoor kunnen kinderen op jonge leeftijd onvoldoende hechten met de eerste vertrouwenspersoon. Kinderen hebben hun mama op zielsniveau gekozen om via haar, met hun vrouwelijke energie te kunnen verbinden.

• Kinderen op school leren vooral via tekst. Ze worden sterk uitgedaagd en ontwikkeld met de linkerkant van hun brein (= rationele en mannelijke energie – yang). Er is nauwelijks aandacht voor de rechterhersenontwikkeling (= intuïtieve en vrouwelijke energie – yin) Daarnaast is er veel aandacht voor de mentale ontwikkeling, maar minder aandacht voor fysieke- emotionele- of energetische ontwikkeling Ze leren hoofdzakelijk de mannelijke kant (presteren) van zichzelf en het leven kennen. Ook hier ontbreekt de waardering (en ontwikkeling) van de vrouwelijke kwaliteiten. De afwezigheid van een bewuste voelveld (yin & yang in balans) op school, brengt kinderen in een constructie (overlevingsmechanisme) in plaats van dat ze kunnen floreren van binnenuit. Hierdoor is het onmogelijk om hun volle potentieel te ontplooien. Kinderen die gevoeliger zijn, lopen hierdoor als eerste vast.

• Ouders groeien uit elkaar door de drukte van het dagelijkse leven en vinden de weg naar liefde niet meer terug omdat er onvoldoende kennis is over de dynamiek binnen partnerrelaties. Als koppels zouden leren dat ze een spiegel zijn voor elkaar (triggers & groei), dan zou de weg naar elkaar terug vinden geen probleem mogen zijn.

• Binnen bestaande jobs doet het er vooral toe wat je diploma is en hoe je presteert. Verbindende, creatieve en vernieuwende bijdragen worden bijna uitsluitend op managementniveau gewaardeerd. De werknemer op de werkvloer voelt zich vaak niet gezien, gehoord of gewaardeerd met verminderde betrokkenheid (en/of burn-out ,…) als gevolg. Ook hier is het enkel de mannelijke kwaliteit die wordt (h)erkent. Dit heeft voor elke werknemer, maar ook voor het bedrijfsresultaat (en onze maatschappij) een grote impact. Als ouders thuis komen van hun werk met een goed voldaan gevoel, zullen ze op die manier ook thuis een positievere impact hebben.